İdealler, bir ufka benzer.Başınızı doğrultup baktığınızda bir ufuk çizgisi vardır karşınızda.Koşarak oraya ulaşmaya çalışırsınız,kısıtlı zamanınızda.

Kimi anlar olur ki oraya ulaşmak için ezip geçtiğin değerleri de görmessin.Yani sevdiğin güneşin peşinde koşarken ezip geçtiğin yıldızların farkında olmadığın gibi.

Yıldızlara ben diyim; karşımıza çıkan fırsatlar siz diyin insanlar…

Peki koşarak ulaştığımız o ufuk nerde ? Bir bakmışsın ki o ufkun yerinde yeller esmekte.Hiç de o çabaların karşılığını vermemekte.Üzüntüyle gözlerin yere düştüğü anda birden başını kaldırmak sitersin bir bakarsın ki karşıda yeni bir ufuk gözükmektedir.Bu kez ona aşık olursun.Sil baştan her şeyi, sevgin ufka yaşlaktıkça katlanır.Oysa sen ona yaklaşırken o senden uzakalaşırda farkında olamazsın.Ufuktan ufuğa atlarsın

Önce dersin bir bisikletim olsun başka ne isterim.Sonra şu Sbs yi geçsem hayat benim.Bir bakarsın karşında Ygs,Lys var, onu da geçem şu insanların dilinden kurtulayım…En zor finalin gelir çatar şu bi bitsin hele yaa…Okul biter askerlik gelir,başlarsın şafak saymaya…Ardından bir iş bulamyım   aile kurayım dersin ve eklersin; daha da ne isterim…

İstersin anam istersin…Mezara girince bir cennete giriyim daha ne isterim be dersin.Cennete girince hurilerin hepsini istersin…

Belki senin hep ileriyi istemen belki ufukun hiçbir zaman sınırı olmamasıdır tüm bu aldatmaca…

Konudan bağımsız aklıma yapışmış bir söz: “Kurbağa gök yüzünü kyunun ağzı kadar sanar.”

---